Amsterdam – “ Lieve ‘Kitty’ alles is vergeven en vergeten”.  Dit smsje van Rob Oudkerk, oud-wethouder Onderwijs en Jeugdzorg in Amsterdam sluit de meest negatieve ervaring in de journalistiek carrière van Helmi Slings af.  Slings, werkzaam bij KRO’s Goedemorgen Nederland op Radio 1 heeft een eigen rubriek waarin ze als Kitty Nurks op een vaak chagrijnige toon zich uitspreekt tegen het onrecht in de maatschappij. De dagelijkse KRO radiorubriek ‘Nurks’ doet het goed bij de luisteraars maar soms gaat ook Kitty te ver.

Zo ergerde Nurks zich een paar weken geleden ontzettend aan uitspraken van Oudkerk, stamgast bij het NCRV radioprogramma Standpuntcafé. Hij ging fel te keer tegen onethische bankiers die bonussen opstreken. “Terwijl Oudkerk zelf in opspraak was gekomen omdat hij op de Theemsweg in Amsterdam minderjarige heroineprostituees misbruikte” , aldus Slings.  Oudkerk pikte de radio-uitspraken van Kitty Nurks niet en beklaagde zich bij de KRO. Met hem waren ook veel luisteraars boos. Het incident eindigde met de excuses van Slings op de voicemail van Oudkerk die op zijn beurt de boel weer gladstreek met een sms.

Slings vond bij nader inzien dat ze te ver was gegaan. Ze erkent nu dat het typetje Kitty Nurks toch lastiger is dan ze aanvankelijk dacht. “Je bent journalist en acteur tegelijkertijd en de balans is dan soms moeilijk te vinden” . De rubriek blijft, de KRO wil dat zo,  maar er moet volgens Slings nog aan gesleuteld worden. Als compromis wordt haar naam niet meer verbonden aan Kitty Nurks want Slings hecht aan haar goede naam als journalist. 

Al op de middelbare school wilde Slings journalist worden. Bij de schoolkrant kon ze zich uitleven over het onrecht op school,  Later kwam het onrecht in de echte wereld aan bod. Over haar carrière bestond nooit twijfel. Ze moest en zou journalist worden. “Docenten vonden dat ik goed schreef en ik ben geïnteresseerd in verhalen van mensen. Ik zal altijd mijn uiterste best doen om de onderste steen boven te krijgen Gedreven, betrokken en geen schaamte hebbend typeren haar, naar eigen zeggen,  als journalist”.

Enthousiast is ze dan ook over het hoogtepunt in haar journalistiek carrière die ze tot nu toe bij de KRO heeft doorgebracht. Door aandacht te besteden aan het taboe ’meisjesbesnijdenis’ heeft Slings dit probleem hoog op de politieke agenda gekregen.  ‘Via via hoorden we dat een Somalisch meisje van 11 jaar in Nederland was ontvoerd. Uiteindelijk bleek dat ze naar Somaliland was gestuurd, zogenaamd voor vakantie maar uiteindelijk is ze daar besneden. De moeder was gezwicht onder de druk van de familie”.  Bij terugkomst in Nederland heeft Slings de moeder en de dochter geïnterviewd.  “Het meisje was volkomen getraumatiseerd en de eens zo vlot geklede tiener had nu een boerka aan. Heel triest” .

Slings deed onderzoek naar dit probleem in de Somalische gemeenschap in Nederland en stuitte op een beerput.  Uiteindelijk bleek dat heel veel Somalische meisjes op vakantie worden gestuurd om door ’cutters’,  de mensen die de besnijdenis uitvoeren, onder handen te worden genomen. Bij Stichting Pharos, een gezondheidsorganisatie voor immigranten in Utrecht , werd het probleem afgedaan als  ‘cultuurgebonden’. Slings ging met al haar bevindingen naar justitie-specialist Boris Dittrich van D66. Uiteindelijk werden er in de Tweede Kamer vragen gesteld over meisjesbesnijdenis. Volgens Slings heeft haar journalistieke gedrevenheid geleid tot een wetswijziging en is het nu strafbaar om meisjes naar het buitenland te sturen met als doel hen te laten besnijden.

Slings heeft nog niet alles gezien en gedaan in de journalistiek en voelt zich nog steeds  als een vis in het water.  “Elke dag is anders, ik heb de vrijheid om mijn eigen onderwerpen te kiezen”  Ze kan haar journalistieke ei kwijt,  elke dag weer.  Maar dat was in het begin van haar loopbaan wel anders. Ooit begonnen bij KRO’s Teletekst in 1990 keek ze altijd naar de buren bij het radio 1 journaal.  “Daar zaten de echte journalisten. Het heeft wel een paar jaar geduurd eer zij mij als journalist serieus namen”.

Haar kans kreeg Slings bij het KRO radioprogramma Schone Kunsten waar de eindredacteur het wel verfrissend vond dat ze zich zo onbevangen opstelde in de wereld van cultuur en kunsten. “Ik wist niets van kunst af. Dat was erg ver van mijn bed. Ik bereidde mij ook nooit voor en ging er maar gewoon op af. In mijn functioneringsverslag stond dat ik niet werd gehinderd door kennis en dat klopte als een bus”. Na een tijdje Schone Kunsten te hebben gedaan, kon ze terecht bij het radioprogramma ‘Dingen Die Gebeuren’ waarin de achtergronden van de actualiteit centraal stonden.

Bijna 20 jaar later is Slings nog steeds blij met haar journalistieke loopbaan.  “Zolang ik met passie mijn ding kan blijven doen, zal ik in de journalistiek blijven werken.  Over een andere loopbaan heb ik nooit nagedacht. Als ik kon zingen, was ik soulzangeres geworden maar helaas…….” . Mocht ze om welke reden dan ook niet meer in de journalistiek werkzaam zijn, dan zou Slings een boek willen schrijven. “ Maar niet een roman. Nee, ik wil een boek schrijven waarin ik journalistieke issues tot op de bodem uitdiep” .

Slings ziet zich wel tot haar 67ste als journalist werken. “Liever nog langer als het kan.  Zolang ik nieuwsgierig blijf en helder van geest. Omdat Nederland vergrijst, heb je altijd publiek”. Of Slings dan nog de rubriek Nurks zal doen, lijkt haar sterk.  “Kitty Nurks zal nog wel een tijdje bestaan en mensen confronteren. Maar op een gegeven moment is het dan weer tijd voor een andere journalistieke uitdaging. Geef me een telefoon, een computer en een microfoon en meer heb ik als journalist niet nodig”.

De huizenmarkt in de lift